Πλαστική κρούση δύο ράβδων. Τι σημαίνει «συσσωμάτωμα» σε μια τέτοια κρούση;

Το έρεισμα για την ανάρτηση αυτή μου το έδωσαν οι δύο πολύ καλές πρόσφατες αναρτήσεις του … «Φυσικού / Μηχανικού» της παρέας Δημήτρη Αναγνώστου:

«κρούση ράβδων – μέρος 1^ο», και «κρούση ράβδων – μέρος 2^ο»

(ο οποίος μας δίνει ακούραστα άφθονη τροφή για προβληματισμό :-))

Ας θεωρήσουμε ένα μονωμένο μεταφορικά και στροφικά σύστημα, όπως π.χ. τις δύο ράβδους που κινούνται πάνω σε λείο οριζόντιο επίπεδο.

Αν συγκρουστούν, τότε αναπτύσσονται για μικρό χρόνο μεγάλες δυνάμεις από το ένα σώμα στο άλλο (κρουστικές δυνάμεις). Συνολικά στο σύστημα η ορμή και η στροφορμή διατηρούνται. Στο κάθε σώμα όμως συμβαίνουν μεταβολές.

Όταν μελετάμε τις κρούσεις στο 5^ο κεφάλαιο, τα πράγματα είναι πιο απλά διότι αντιμετωπίζουμε τα σώματα σαν υλικά σημεία και δεν υπεισέρχεται η έννοια της στροφορμής. Έχουμε πάντα διατήρηση της ορμής και, ανάλογα με τη φύση των σωμάτων, διατήρηση ή μείωση της μηχανικής ενέργειας του συστήματος.

Στην περίπτωση μάλιστα που τα σώματα είναι τελείως ανελαστικά, δημιουργούν συσσωμάτωμα και κινούνται μετά την κρούση με κοινή ταχύτητα.

Τι εννοούμε όταν λέμε «συσσωμάτωμα» σε τέτοιες κρούσεις;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ...